سلام
اموزش وپرورش ما جهت رسيدن به اهداف خود نياز به يك عزم ملي دارد...كه متاسفانه اكنون اين مسئله هنوز جا نيفتاده است....
مسائل گوناگون همچون گياه عشقه اين سازمان عريض وطويل را در خود پيچانده و با دستان تواناي اوليا و مربيان اموزشي و پرورشي بايد
انرا از بيخ كند.....امكانات موجود اموزشي در بيشتر مدارس ميتواند جوابگوي نيازها باشد اما ايا مهارت استفاده از ان را اموخته ايم؟
انگيزه تحصيل و كسب علم و دانايي جهت بقا و تكامل به سوي اينده روشن ،شاهرايي است كه همه ما مسيرش را يا گم كرده ايم و يا بسيار با ما فاصله دارد...
مدارس ما ..جذابيت اموختن علم را در دانش اموزانش نمي تواند ايجاد نمايد...
به نظر من ...بايد قدم اول را ما معلمان برداريم و جز اين چاره ايي
نيست.....وارد متن درسها شويم و ان را براي دانش اموز ملموس نماييم......همپاي فراگيران تحقيق كنيم جستجو نماييم و پژوهش را به انها بياموزانيم.....كلاسهاي درس را تا حد امكان تخصصي نماييم...
مهارتهاي ارتباط با ديگران را بياموزيم و روشهاي مختلف ارزشيابي را پياده نماييم و صرف ارزشيابي مداد و كاغذي نباشد...
نبايد نا اميد باشيم.....دانش اموزان نواور از استادان شكوفا شده پديد مي ايند..... پايدار باشيد
من هم به شما اين ايام خجسته را تبريك ميگويم..