مناظره این هفته شبکه یک سیما درباره تعطیلی پنجشنبه مدارس بود . پیشتر وقبل از آن که موضوع برای خیلی ها حساس شود نظراتم را اینجـــــــــا و اینجــــــــــا نوشته بودم .

امروز وقتی دیدگاههای غیر کارشناسی ومتناقض مسئولان را شندیم ومنتظر ماندم تا پاسخ های منطقی بشنوم وانتظار  نتیجه ای دربر نداشت ناامید شدم  ناامید از بی نتیجه بودن بحث های کارشناسی ناامید از وقتی  که از میلیونها نفر مشتاق حل شدن مشکلات  تلف می شود ومشکلی حل نمی شود .ناامید از خالی بودن جایگاه پژوهش دربین مسئولان . جایی ودرجلسه ای گفتم که مسئولان ما (تعداد زیادی ) پژوهش گریز هستند وکسانی که درجلسه بودند حیران به چشمانم نگریستند امروز اما حرف پیشینم را دوباره تکرار می کنم که : بسیاری از مسئولان ما پژوهش گریزند واز اتفاق اگر کسی بخواهد بر اساس پژوهش عمل کند به بی خردی متهم می شود به این که کارهایش بچه بازی است وحساب وکتابی ندارد راست گفته اند که«مردم شهری که همه می لنگند به کسی که راست راه می رود می خندند»

جالب تر از همه این بود که دیدگاه  مردمی که با پیامک درباره تعطیلی پنجشنبه ها نظر مثبت داده بودند به عنوان یکی از اسناد قابل اعتنا مورد استناد قرار می گرفت وبا افتخار از آن یاد می شد  اگر من هم می خواستم در این مسابقه پیامکی شرکت کنم شاید با تعطیلی پنجشنبه ها موافق بودم اما با یک پیش شرط وآن این که کتابهای درسی به اندازه یک ششم کنونی کاهش داشته باشند ودانش آموزان مجبور نشوند ساعت ششم را هم درمدارس بمانند  آن هم گرسنه وتشنه!! کاش یکی از میان آن همه کارشناس خارج دیده وندیده می گفت که درکشورهای دیگر وقت ناهار غذای مختصر ودانش آموزی به بچه ها می دهند وساعت بعدی را با شکم نسبتا سیر سپری می کنند کاش از شعار کمی فراتر می رفتیم

اگر موفق به مشاهده این مناظره نشده اید گزارش آن را از اینجـــــــــــــــــا بخوانید .