اري روحش شاد فخري ار مفاخر شعر و ادب و تاريخ ايران درگذشت و يا بگوييم پدر تاريخ ايران در گذشت .کمتر کسي يافت ميشود اگر اهل مطالعه باشد وکتابي از ايشان خوانده باشد به خود فخر نفروشدودر گفتگوبا ديگران مطلبي ااز ايشان بعنوان سند ارائه نکند گر چه کتابهاي تاريخيش براي مطالعه گاه به نظر سنگين ميايد ولي ديگر کتابهايش از نثر روان با تمثيلهاي شيرين وخودماني ،ادمي رابه شعف مياوردوبه قول يکي از اديبان افغان نوشته هايش پر از زنگ تفريح است (از پاريز تا پاريس) يک بيت از شعر ش اين بود بي جهت خودرا به خيل کج کلاهاه انداختيم ............ چرخ اگر وارو زند گدايي مشکل است .و هم او بود که تاريخ نگاري محلي را مرسوم کرد. يادش گرامي اميد است جاي پايش درکوران زندگي به فراموشي نرود

درود بر شما

تبريك نيست،تسليت است اينكه دوست را

گويي:خو شا زعمر تو سالي دگر گذشت

چه خوب است در گفتار و رفتار وتفكراتمان يك باز نگري سطحي بكنيم مخصوصا مواردي را كه فكر مي كنيم صد درصد درست است

كوچ اين عزيز از دست رفته نه اولين است ونه آخرين خواهد بود،بايد بزرگان اين مرز وبوم را كه در تحول وساخت فرهنگ پوياي جامعه استخوان خرد كرده اند قدر دانست. يادش گرامي باد