سلام وعرض ادب با پستي از دکترعباس يميني شريف واشعار کودکانه اش به روزم.
سلام وممنونم كه سر ميزنيد
زيبا بود و زنده
هميشه من از دنيا عقبم
باور كنيد
من وقتي به شيراز رفتم كه همه برگشته بودند
عيد پارسال را مي گويم
به درك
پسرم دو روز غيبت بخورد!
مگر چه اتفاقي مي افتد؟!
صفايي داشت
پاسارگادي كه فقط ما سه نفر آنجا بوديم
غذايي خانگي كه به همراه داشتيم وسفره اي يك بار مصرف
به حاشيه نروم
پوستم كنده شد
نميدانيد
مشكل توانستم به پسرم بفهمانم كه شاه خوب هم داريم !
هر جاي اين مملكت انگشت بگذاري
درد ميكند
كاش نميگفتيم اين خاك معدن طلاست
معدن براي كندن است و بردن
چه غم آور است
معدني متروك
يك آرزو:
برايتان آرزو ميكنم
كه خدا بينشي به شما مرهمت فرمايد
كه در سفر بعدي به تخت جمشيد
مثل خيلي هاي ديگر
پوست پفكتان تاريخي شود!
