سلام!وبلاگتون رو ازناظم سرا باز كردم.قبلا توي انجمن ها ونشستهاي ادبي ونقدكتاب ديده بودمتون اما فكر نمي كردم چنين وبلاگي داشته باشيد.داستان واقعا زيبايي بود.بخاطر داشتن چنين طبعي واقعا بهتون تبريك ميگم.

درود

روزرهايي،ازادگي ورستگاري روزپشت کردن به همه دناءتها روزقرباني کردن خواهشهاي غير انساني وحرکت به سوي زيباييها همان عيد اضحي برشما وخانواده محترم مبارکباد.

انسان زندگي را از دنياي وحش مي آموزد و سعي دارد خصلتهاي ناهنجار همچون آنها را كنار زند وبه خصلتهاي خدادادي خويش بپردازد مطلب جالبي بود موفق باشيد

درود بر استاد عزيز

طبيعت با صد زبان معلمي است مهربان و صميمي ولي ما به عنوان دانش آموزان مكتب طبيعت روز به روز به ناديده انگاشتن اساسي ترين الفباي زندگي يعني ع ش و ق پرداخته ايم.شايد با ديدن اين تصاوير كمي به خود آمده و الفباي ادميت را كه با الف دال و ميم نيست بلكه شروع ان با عين شين وقاف بوده و خالق ان او را با همين الفبا افريده به خطر آوريم.

شادمان و پايدار در عرصه ي روزگار

درود بر جناب حسامي عزيز

جالب وزيبابود

با سلام

به روز رساني كرده ايم

استاد سلام

ممنونم كه سر زديد به من

وچه خوب كه شما متنوع مينويسيد در وبلاگتان

موفق باشيد

من خيلي كم از اين دست خبرها شگفت زده مي شوم (البته اين اصلا امتيازي نيست ها! ) و خيلي كمتر پيش مياد كه راجع به خبري ازاين دست با كسي حرف بزنم؛ ولي اين اتفاق واقعا شگفت انگيز بود برايم اونقدر كه ديشب سر سفره شام! شروع كردم به تعريف كردن.

ولي واقعا چرا شير داستان آخرش به اون شكل كنار شكارش دراز مي كشه؟

راستي ما آخرش هم نفهميديم كه حيوانات هم از اين دست احساسات دارند يا نه؟

واقعا كه عجب! جل الخالق

دنياي وحش نيز براي خود قوانين و احساساتي دارد